Гэта
неверагоднае пачуццё, калі спаўняеш
мару... Калі робіш тое, чаго так даўно
прагнуў. Ты робіш крок за крокам, з
усмешкай на вуснах, з радасцю якая
перапаўняе цябе і не можа змясціцца ў
табе, яна разлятаецца навокал і абуджае
ўсмешку на вуснах тых, хто побач.
Аўтастоп,
горы, сонца, дождж і вецер... Ты адчуваеш,
што жывеш. Усе напатканыя прыгоды і
цяжкасці – гэта радасць.
Гэтая
думка, што твой цяперашні дом – гэта
заплечнік, хай часам ён здаецца неверагодна
цяжкім (тоны 2 – 3 не менш:)), але гэта ўсё,
што ёсць у цябе цяпер.
Калі
цябе будзіць крык пеўня, калі ты снедаеш
з сям'ёй качак на возеры сярод гор, калі
п'еш свежа прыгатаваную гарбату за
кіламетры ад горада, калі ты трымаеш у
руках мапу і плануеш маршрут на сёння...
Такія рэчы робяць жыццё жыццём!