Гэта неверагоднае пачуццё, калі спаўняеш мару... Калі робіш тое, чаго так даўно прагнуў. Ты робіш крок за крокам, з усмешкай на вуснах, з радасцю якая перапаўняе цябе і не можа змясціцца ў табе, яна разлятаецца навокал і абуджае ўсмешку на вуснах тых, хто побач.

Аўтастоп, горы, сонца, дождж і вецер... Ты адчуваеш, што жывеш. Усе напатканыя прыгоды і цяжкасці – гэта радасць.

Гэтая думка, што твой цяперашні дом – гэта заплечнік, хай часам ён здаецца неверагодна цяжкім (тоны 2 – 3 не менш:)), але гэта ўсё, што ёсць у цябе цяпер.

Калі цябе будзіць крык пеўня, калі ты снедаеш з сям'ёй качак на возеры сярод гор, калі п'еш свежа прыгатаваную гарбату за кіламетры ад горада, калі ты трымаеш у руках мапу і плануеш маршрут на сёння... Такія рэчы робяць жыццё жыццём!