Безумоўна, калі перажываеш нешта першы раз, гэта перажываецца больш яскрава і эмацыянальна, але ў той жа час павярхоўна. Прагляд кінафільма, далёкае падарожжа, кніга... Табе хутчэй хочацца даведацца, што будзе далей, паспець схапіць больш уражанняў, але потым адчуваеш пэўную ненасычанасць, як пасля прыходу дадому з гасцей, нібы было шмат страў і было пачуццё, што больш есці не можаш, але праз колькі часу, ступіўшы за парог роднай хаткі, адчуваеш сапраўдны голад. А калі ты ўжо трошкі дасведчаны ў справе, для цябе ўжо больш істотна не колькасць, але якасць.

P. S.: хоць і кожны момант непаўторны, варта неяк вучыцца клапаціцца аб яго якасці, а не колькасці.

Можа атрымаецца вярнуцца да таго, што так падабалася, было прыгожым і важным, было матывацыяй і крыніцай радасці...

Прыгожыя ўспаміны пра першыя прыгоды мінулага лета :)