У сённяшнім свеце так шмат жорсткасці...

 Чамусьці ўспомнілася, як яшчэ ў маім дзяцінстве, па мабільніках было распаўсюджана відэа, на якім маладому салдату адразаюць галаву. Некалькі такіх жа маладых хлопцаў проста, з усмешкамі і жартамі, адразаюць галаву жывому чалавеку. Тады мы з цікавасцю глядзелі гэты ролік нават па некалькі разоў і нават не задумваліся наколькі гэта жорстка, жудасна і несправядліва. Ён меў мары, чаканні, дома чакала маці, а можа нават дзеўчына і вяселле, перад ім усё жыццё, а яму адразаюць галаву, знімаюць на відэа і распаўсюджваюць. Дзеля чаго? Можа дзеля пацехі, можа каб паказаць сілу і напалохаць, але перад ім было жыццё, а яму адрэзалі галаву...

Сёння з маленства мы прызвычайваемся да жорсткасці, несправядлівасці і паглынаем перакананні аб не вартасці іншага чалавека, лічыцца яго карыснасць, а не асоба і глыбіня. Любоў да чалавека? А ці гэта прынясе мне карысць? Калі не, дык які сэнс мне яго любіць?

Так цяжка ўзмываць у высь калі табе перыядычна абломваюць крылы і яны потым не зусім адпаведна зрастаюцца...

Ці можна нешта зрабіць з гэтай жорсткасцю навокал? Яе так шмат і там многія яе любяць... Безумоўна малітва, але калі не будзе канкрэтных учынкаў і паставы, дык яе эфектыўнасць будзе вельмі малой, без пазітыўнага адказу чалавека на Ласку, эфектыўнасць яе будзе мізэрнай.

Усё адносна? Не усё! Але ў дачыненні да зла і жорсткасці ў нашым жыцці гэта правіла дзейнічае добра. Мы спатыкаем розныя праяўлення зла ў сваім жыцці і яны бываюць суб'ектыўна фатальнымі (кагосьці заб'е не залічаная сесія ці звальненне з працы, іншы страціць сэнс калі на яго вачах у дом, дзе прабываюць блізкія асобы, трапляе ракета), кожны мае цяжкасці і хвіліны нязноснага болю. Барацьба са злом у свеце пачынаецца ад барацьбы з ім у сваім жыцці і асяроддзі.