Можа сапраўды ў гэтым і ёсць сэнс жыцця?

Часам паўстае пытанне пра сэнс. Навошта я жыву? Дзеля чаго працую? Які сэнс мае ўсё, што адбываецца ў маім жыцці? Тут жа пытанні пра вартасць абранага жыццёвага шляху і месца ў часа прасторы (назавём гэта так).

Адукацыя, праца, сям'я ці самотнасць, тут каму як, ці ў гэтым сэнс жыцця? Раней ці пазней прыходзіць расчараванне адукацыяй, ці хутчэй сістэмай яе атрымання і сапраўднымі перспектывамі якія ўсё часцей дае дыплом, а можа проста справа у тым, што ў пэўны момант прыходзіць зразуменне абмежаванасці мажлівасцяў чалавечага розуму, карацей – гэта не можа быць сапраўды добрым сэнсам жыцця. Праца? Так, гэта важны аспект жыццядзейнасці чалавека, але гэта не можа быць галоўным сэнсам яго жыцця і адказам на пытанні тыпу: «Дзеля чаго я жыву?». Сям'я як сэнс жыцця таксама не вельмі адпаведны адказ, бо раней ці пазней усё ж застанешся самотным, сям'я гэта нешта іншае: шлях, заданне, пакликанне, крыніца... але не сэнс жыцця.

Ёсць шмат тэорый і светапоглядаў, пазітыўных і негатыўных, рэалістычных і ўтапічных, якія даюць тыя, ці іншыя адказы, але на шмат іх не хапае, калі прыгледзецца больш дакладна іх вартасць малее і губіцца.

Лагічна хіба што цяпер будзе шмат тэксту пра хрысціянскі светапогляд, пра тое, што кожны чалавек мае вялікую вартасць у Божых вачах і гэтак далей, але не, у сэнсе безумоўна аб'ёму тэксту, бо пра гэта і так шмат гаворыцца. Дык вось сэнс у тым, каб сказаць, а потым стала казаць, Богу «так!». Станавіцца ўсё больш чалавекам, жыць, прыносіць плён, дзякаваць за кожны дзень і кожную падзею якая адбываецца ў жыцці. Змяняць сябе і змяняць наваколле. Сэнс жыцця ў тым, каб сапраўды жыць. Банальна? Не, вельмі не банальна. Вартасці, абавязкі, адносіны – усё гэта мае вялікую вартасць, нельга гэтага адкінуць, але гэта не сэнс жыцця і гэта варта ўсвядоміць каб адпаведна расставіць прыярытэты каб пазбегнуць клопатаў і расчаравання.

«Шукайце найперш Валадарства Божага і справядлівасці Ягонай, а гэта ўсё дадасца вам»(Мц 6, 33) (варта прачытаць некалькі папярэдніх сказаў, «гэта ўсё» - тут мова пра штодзённыя клопаты)

Чалавек створаны дзеля Божага Валадарства, у гэтым сэнс жыцця, астатняе – шлях па якім мы крочым або да яго, або ў супраціўным напрамку. Шмат чаго можа нас матываваць да жыцця і падтрымліваць запалены агеньчык, але вартая мэта можа быць толькі адна і толькі навокал яе і дзеля яе ўсё іншае.