Тры ў адным, як кава...

Кожны дзень іншы. Іншыя падзеі, спатканні, абставіны, размовы... шмат непаўторнага, добрага і не зусім. Падводзячы вечарам вынік дня, разважаеш што было, як было і робіш высновы, дзякуеш, цешышся, а можа і трошкі сумуеш бо не ўсё было найлепш. І так, учора вечарам, разважаючы якім быў мінулы дзень, прыпомніліся шматлікія добрыя падзеі і з'явіліся некаторыя цікавыя думкі. Дык вось: тры падзеі і разважанні пра іх у адным дні.

Падзея першая.

Раніца. Нягледзячы на тое, што спалося дрэнна, а напярэдадні вечарам было цяжка заснуць, усё ж абудзіўся з добрым настроем і з нецярпеннем зазірнуў пад падушку... Навошта? Бо ўчора быў успамін святога Мікалая і , не ведаю як ў каго, але прынамсі ў маёй сям'і, існуе традыцыя што на свае імяніны святы Мікалай кладзе пад падушкі падарункі, якія безумоўна можна атрымаць толькі за добрыя паводзіны. Я стараўся сябе добра паводзіць, але ўсё ж напярэдадні вечарам мяне моцна турбавалі думкі ці ўсё ж заслужыў і ці пад маёю падушкаю ўжо ляжыць падарунак, а калі не, то ці ён там з'явіцца. Намаганні каб хутчэй заснуць, шматлікія абуджэнні падчас ночы, стрымліванне сябе каб не зазірнуць пад падушку не ў адпаведны час і ранні пад'ём маглі напэўна стаць прычынай недасыпу і не зусім аптымістычнага настрою, але сталася інакш: выспаны, з добрым настроем і падарункам у руках я распачаў гэты прыгожа дзень.

Радасць і спраўджаныя спадзяванні – моцны сродак супраць недасыпу і матыватар добрага настрою.

Падзея другая.

Нядзельная практыка ў парафіі, чатыры Імшы... Яркай падзеяй было тое, што трэба было падмяніць святога Мікалая і раздаць падарункі дзецям, але падчас апошняй, чацвёртай святой Імшы, на хвілінку маю ўвагу прыцягнула іншая падзея. Маладая маці з хлопчыкам на руках. Звычайная карціна. Але ў пэўным моманце хлопчык пачаў круціцца і разрабляць, на што была неверагодна прыгожая рэакцыя маці: яна скіравала яго позірк на галоўны алтар і пачала распавядаць хто там ёсць і як трэба паводзіць сябе перад Яго абліччам.

Гэта нешта вельмі прыгожае калі бацькі навучаюць дзяцей. Калі перадаюць ім тое, што з'яўляецца важным у іх жыцці, каб дапамагчы расставіць прыярытэты сваім дзецям. Маладая маці якая вучыць веры свайго сына... моцна і прыгожа...

Падзея трэцяя.

Ціха і мірна едучы аўтобусам, заняўшы свабоднае месца і азірнуўшыся навокал, стаў сведкам нетыповай сітуацыі. Вельмі добра калі між членамі сям'і добрыя адносіны, але назіраць як бацька і дачка слухаюць музыку праз адну пару навушнікаў на дваіх мне напрыклад не даводзілася ніколі.

Розніца пакаленняў, поглядаў, інтарэсаў, жыццёвага досведу – усё гэта можа стаць прычынай падзелаў між людзьмі, але сапраўды моцныя тыя, хто нягледзячы на розніцу крочаць праз жыццё разам, слухаючы адну музыку...

Так, кожны дзень – гэта маленькае жыццё, як нехта добра падкрэсліў.