Адзінства ў адменнасці!

Кожны чалавек іншы. Гэта іншы велізарны сусвет напоўнены думкамі, марамі і пачуццямі. Іншыя інтарэсы, радасці і турботы, досвед. Іншы пункт гледжання і спосаб разумення.

Кожная, напрыклад парафіяльная, супольнасць, таксама мае адменныя рысы: іншая атмасфера, традыцыі, адносіны між людзьмі. І гэта можна заўважыць калі перажыць з гэтай супольнасцю хаця б адзін дзень. Калі не прыглядацца, то ўсё выглядае таксама як і паўсюль, але калі з цікавасцю прыгледзецца, то гэтыя заўважаныя разынкі распавядаюць і абуджаюць інтарэс, каб далей гэтую супольнасць адкрываць і ёю цікавіцца. Але нягледзячы на гэтыя адрозненні мы ствараем нешта адно цэлае, моцнае і прыгожае.

На жаль рэдка, але ўсё ж даводзіцца, перажыць той ці іншы дзень з іншай супольнасцю, прыгледзецца, набрацца досведу і проста больш актыўна і цікава пражыць дзень. І здараюцца сітуацыі над якім потым праз пэўны час разважаеш і робіш высновы. І разважаючы сённяшняй раніцай над тэкстам Евангелля на сённяшні дзень, прыпомніліся падобныя абставіны якія сам назіраў. Дык вось, як распавядае сённяшняе Евангелле, ёсць дзве скрайнія паставы, між якімі безумоўна ёсць і сярэдзіна, людзей, якія складаюць ахвяры: тыя, хто дае маючы ўдосталь і ганарыцца тым, што дзеліцца маючы вялікі запас і ніяк не турбуецца гэтай «стратай», чыніць гэта на паказ і жыве ў ілюзіі сваёй велічы і тыя, хто гатовы з даверам аддаць астатняе. Першыя - нярэдка пустыя, а таму і гучныя, другія – нярэдка незаўважаныя і ціхія, бо перапоўненыя да берагоў.

Дарэчы з супольнасцямі падобная сітуацыя, бо людзей яднае адзін інтарэс і спосаб дасягнення супольнай мэты. І хоць ёсць між намі розніца, кожны, раней ці пазней, разумее, што крочыць ў адзіноце далёка не атрымаецца, кожны ў пэўныя моманты патрабуе дапамогі і падтрымкі. А тым больш, што адменнасць чыніць працу больш крэатыўнай, цікавай і плённай.