Наведваць хворых – адзін з учынкаў міласэрнасці. Вельмі важны і патрэбны, асабліва ў дачыненні да самых хворых, але не заўсёды просты для тых,хто такія ўчынкі спаўняе. І справа не толькі ў тым, каб знайсці час для іншага чалавека, але каб такі ўчынак быў учынкам міласэрнасці. Учынкам, матываваным любоўю і пашанай, крокам да асобы, якая патрабуе простага спаткання і хвіліны прысутнасці побач.

Сёння першая пятніца месяца і існуе прыгожая традыцыя спавядацца ў гэты дзень, а ў парафіі ў Какшэтаў, ёсць традыцыя, калі святар наведвае хворых, спавядае, прыносіць Езуса ў Эўхарыстыі, размаўляе і заражае энергіяй, якой хапае да наступнага спаткання. Звычайна, разам са святаром хворых наведвае адна з сясцёр, а сёння яго спадарожнікам быў я. Сапраўды, бачыць радасць ў вачах гэтых людзей, размаўляць з імі, проста сядзець побач і маліцца разам...

Тое, што моцна кранула мяне сёння – пастава кс. Войцеха! Яго адносіны з хворымі і іх блізкімі, колькасць энергіі, запал... Гэта цяжка перадаць словамі, гэта трэба назіраць. Назіраць і браць прыклад з такой паставы! :)