Мала
хто любіць чуць праўду прадстаўленую
проста ў вочы. Праўду аб вартасці паводзін
і праўду аб вартасці перакананняў.
Нават калі гэтую праўду выкажуць з
павагай і клопатам, усё роўна не шмат
знойдзецца тых, хто спачатку разважыць,
зробіць высновы і толькі потым пракаментуе
тваё меркаванне. Дзіўна што ёсць столькі
змагароў за праўду, але так мала тых,
хто адважваецца жыць у праўдзе, стала
пра яе прыпамінаць сабе, бо насамрэч
хутка забываецца, вяртацца да яе і
дастасоўвацца да яе, а не яе да сябе.
P.
S.: чамусьці калі спатыкаеш
шчырасць і праўдзівую самакрытычнасць
вельмі здзіўляешся. Але ў той жа час
здзіўляешся калі бачыш недавер у адказ
на сваю шчырасць і адкрытасць.
Комментариев нет:
Отправить комментарий