Абыякавасць.
Ці
гэта дрэнна? Быць абыякавым, не клапаціцца,
не турбавацца, не лезці. Розныя крыніцы
мае гэтая пастава. Гэта можа быць і
эгаізм і гэта можа быць і альтруізм, так
бывае, што чалавек працаваў, узбіраўся
вышэй, быў гатовы да ахвяры, калі трэба
было, але не ўбачыўшы ў пэўных момантах
водгуку, кроку насупраць ці разам у
адным напрамку, не атрымаўшы патрэбнай
падтрымкі, ён апускае рукі, знеахвочваецца
і не мае ўжо ні сілы ні матывацыі каб
далей нешта рабіць. Безумоўна гэта
дрэнна і перад усім для самога гэтага
чалавека, бо паціху знішчае яго, адбірае
радасць жыцця, бо пазбаўляе яго мажлівасці
збірання добрага плёну сваёй працы і
напаўняе бессэнсоўнасцю. Гэта дрэнна
і для наваколля, бо яно атрымлівае нейкае
гнілое і каравае бервяно замест добрага
дрэва, якое прыносіла б добры плён. Сэнсу
з гэтага бервяна занадта няма, як толькі
парубаць на дровы, ды і тое хіба лепш
проста выкінуць. А вось добрае дрэва
мае сапраўдную вартасць, яно прыносіць
добры і карысны плён, яно можа быць
сховішчам і для чалавека і для той жа
птушкі, на яго прыемна паглядзець.
Абыякавасць
можа быць паставай абароны, бо здаецца
што будзе прасцей калі я буду проста
пляваць на ўсё і ўсіх, што з часам канешне
не спраўджваецца і прыносіць супраціўныя
чаканням наступствы.
Так,
яна можа быць чымсьці добрым, быць сігналам
для наваколля што ў жыцці чалавека, які
толькі ўчора палаў энтузіязмам, а сёння
згублены і абыякавы, нешта здарылася і
ён патрабуе дапамогі, падтрымкі і часам
нават новай матывацыі. Іншым пазітыўным
момантам можа быць досвед які чалавек
атрымае пасля пераадолення гэта стану
і «ажыўлення».
Пастава
абыякавасці часцей не вельмі адпаведная
пастава, безумоўна не варта таксама
стала перажываць за ўсё, але тут як і з
усім – трэба ведаць меру.
Комментариев нет:
Отправить комментарий