четверг, 18 февраля 2016 г.

Абыякавасць.



Ці гэта дрэнна? Быць абыякавым, не клапаціцца, не турбавацца, не лезці. Розныя крыніцы мае гэтая пастава. Гэта можа быць і эгаізм і гэта можа быць і альтруізм, так бывае, што чалавек працаваў, узбіраўся вышэй, быў гатовы да ахвяры, калі трэба было, але не ўбачыўшы ў пэўных момантах водгуку, кроку насупраць ці разам у адным напрамку, не атрымаўшы патрэбнай падтрымкі, ён апускае рукі, знеахвочваецца і не мае ўжо ні сілы ні матывацыі каб далей нешта рабіць. Безумоўна гэта дрэнна і перад усім для самога гэтага чалавека, бо паціху знішчае яго, адбірае радасць жыцця, бо пазбаўляе яго мажлівасці збірання добрага плёну сваёй працы і напаўняе бессэнсоўнасцю. Гэта дрэнна і для наваколля, бо яно атрымлівае нейкае гнілое і каравае бервяно замест добрага дрэва, якое прыносіла б добры плён. Сэнсу з гэтага бервяна занадта няма, як толькі парубаць на дровы, ды і тое хіба лепш проста выкінуць. А вось добрае дрэва мае сапраўдную вартасць, яно прыносіць добры і карысны плён, яно можа быць сховішчам і для чалавека і для той жа птушкі, на яго прыемна паглядзець.
Абыякавасць можа быць паставай абароны, бо здаецца што будзе прасцей калі я буду проста пляваць на ўсё і ўсіх, што з часам канешне не спраўджваецца і прыносіць супраціўныя чаканням наступствы.
Так, яна можа быць чымсьці добрым, быць сігналам для наваколля што ў жыцці чалавека, які толькі ўчора палаў энтузіязмам, а сёння згублены і абыякавы, нешта здарылася і ён патрабуе дапамогі, падтрымкі і часам нават новай матывацыі. Іншым пазітыўным момантам можа быць досвед які чалавек атрымае пасля пераадолення гэта стану і «ажыўлення».
Пастава абыякавасці часцей не вельмі адпаведная пастава, безумоўна не варта таксама стала перажываць за ўсё, але тут як і з усім – трэба ведаць меру.

Комментариев нет:

Отправить комментарий