Чатыры разы пачуць каб зразумець.

«Распачынаецца чарговы тыдзень, трэба было б нешта напісаць... але пра што? Божа, дапамажы... Нешта прыдумаецца, але пазней, цяпер трэба іншыя справы павырашаць» - такія вось думкі з'явіліся ў маёй галаве, а праз некалькі гадзін я нечакана трымаў у руках лісток паперы з тэкстам напісаным маёю ж рукою. Першы пост тут. Але пра тэкст:

«Чарговы (чацвёрты, бо нядзельная практыка якая складаецца ў асноўным з удзелу ў 4 Імшах) на дзень чуючы тэксты літургіі Слова, прыйшло нарэшце зразуменне думкі якая аб'ядноўвае гэтыя чатыры тэксты і таго што што Бог хоча праз іх сказаць. Матыў поўнай адданасці Яму, а прыкладам такой адданасці сталі дзве жанчыны, простыя, убогія жанчыны і безумоўна сам Езус. І прыйшла такая думка, што можа ўсе нашы турботы і цяжкасці маюць сваю крыніцу ў адсутнасці гэтай поўнай адданасці. Трошкі сэрца туды, трошкі сюды, як кажуць:«чорту свечку, ды і Богу агарак». І вось ты стаіш такі развалены і разумееш што такім разваленым не атрымаецца зрабіць нават кроку, а трэбы неяк сабрацца ў адно цэлае, бо стаяць на адным месцы таксама не найлепшы выхад. Сабраць сябе ў адно цэлае і зрабіць нешта адно самым галоўным у жыцці? Над гэтым варта разважыць глыбей...»